امیرالمومنین امام علی(درود خدا بر او)، در نصیحتی ماندگار فرمودند:
با سکوت بسیار، وقار انسان بیشتر شود، و با انصاف بودن، دوستان را فراوان کند، و با بخشش، قدر و منزلت انسان بالا رود، با فروتنی، نعمت کامل شود، با پرداخت هزینه‌‏ها، بزرگی و سروری ثابت گردد، و روش عادلانه، مخالفان را درهم شکند، و با شکیبایی در برابر بی‏‌خرد، یاران انسان زیاد گردند.

متن حدیث:

وَ قَالَ علیه السلام بِکَثْرَةِ الصَّمْتِ تَکُونُ الْهَیْبَةُ وَ بِالنَّصَفَةِ یَکْثُرُ الْوَاصِلُونَ وَ بِالْإِفْضَالِ تَعْظُمُ الْأَقْدَارُ وَ بِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ وَ بِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ یَجِبُ السُّؤْدُدُ وَ بِالسِّیرَةِ الْعَادِلَةِ یُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ وَ بِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِیهِ تَکْثُرُ الْأَنْصَارُ عَلَیْهِ

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمود: در شگفتم از بخیل: به سوی فقری می‌‏شتابد که از آن می‌‏گریزد، و سرمایه‌‏ای را از دست می‏‌دهد که برای آن تلاش می‏‌کند.در دنیا چون تهیدستان زندگی می‏‌کند، امّا در آخرت چون سرمایه‏‌داران محاکمه می‏‌شود.
و در شگفتم از متکبّری که دیروز نطفه‏‌ای بی‏‌ارزش، و فردا مرداری گندیده خواهد بود.
و در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده‌‏ها را می‏‌نگرد و در وجود خدا تردید دارد.
و در شگفتم از آن کس که مردگان را می‌‏بیند و مرگ را از یاد برده است.
و در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار می‏کند در حالی که پیدایش آغازین را می‌‏نگرد.
و در شگفتم از آن کس که خانه نابود شدنی، را آباد می‏‌کند امّا جایگاه همیشگی را از یاد برده است.

متن حدیث:

وَ قَالَ علیه السلام: عَجِبْتُ لِلْبَخِیلِ یَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِی مِنْهُ هَرَبَ وَ یَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِی إِیَّاهُ طَلَبَ فَیَعِیشُ فِی الدُّنْیَا عَیْشَ الْفُقَرَاءِ وَ یُحَاسَبُ فِی الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِیَاءِ وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ یَکُونُ غَداً جِیفَةً وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَکَّ فِی اللَّهِ وَ هُوَ یَرَى خَلْقَ اللَّهِ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِیَ الْمَوْتَ وَ هُوَ یَرَى مَنْ یَمُوتُ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْکَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ یَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى وَ عَجِبْتُ لِعَامِرِ دَارِ الْفَنَاءِ وَ تَارِکِ دَارِ الْبَقَاءِ

پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صلى‏‌الله ‏علیه‏ و ‏آله: خداوند تبارک و تعالى می‌فرماید: محبوب‏ترینِ بندگانم نزد من، کسانى هستند که
براى من با یکدیگر دوستى می‌کنند،
دل‏بسته مسجدها هستند.
و سحرگاهان به استغفار مشغولند.
آنان هستند که هرگاه بخواهم زمینیان را کیفرى دهم، یادشان می‌کنم و به سبب آنان، کیفر را از زمینیان بازمی‌دارم.

متن حدیث:

یَقولُ اللّه‏ُ تَبارَکَ و تَعالى : إنَّ أحَبَّ العِبادِ إلَیَّ المُتَحابّونَ مِن أجلی ، المُتَعَلِّقَةُ قُلوبُهُم بِالمَساجِدِ ، وَالمُستَغِفرونَ بِالأَسحارِ ، اُولئِکَ إذا أرَدتُ بِأَهلِ الأَرضِ عُقوبَةً ذَکَرتُهُم فَصَرَفتُ العُقوبَةَ عَنهُم.

پیامبر گرامی خدا حضرت محمد صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم، وقـتى (از سـوى خـداوند) به او گفته شـد: بزودى امّت تو گرفتار فتنه خواهد شد، مردم از ایشان پرسیدند: راه خلاص از آن چیست ؟
فرمود: کتاب گرامى خدا، همان که باطل نه از پیش رو و نه از پشت سر بدو راه نیابد، چیزى که از سوى حکیمى ستوده نازل شده است. هر که علم را در جز قرآن بجوید، خداوند گمراهش کند.

متن حدیث:

رسول الله صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم لَمّا قِیلَ لَهُ: اُمَّتُکَ سَتُفتَتَنُ، فَسُئلَ : ما الَمخرَجُ مِن ذلکَ؟: کتابُ اللّه العَزیزُ، الذی لا یَأتیهِ الباطِلُ مِن بَینِ یَدَیهِ ولا مِن خَلفِهِ، تَنزیلٌ مِن حَکیمٍ حَمیدٍ، مَنِ ابتَغَى العِلمَ فی غَیرِهِ أضَلَّهُ اللّه‏ُ.

الاختصاص ـ به نقل از اَوزاعى، درباره آنچه لقمان علیه السلام به پسرش گفت ـ: پسرم! با مردم، آشکارا دشمنى نکن، که آنها نیز با تو دشمنى می‌‏کنند؛ و ناتوان نباش، که خوارت می‌کنند؛ و شیرین نباش، که تو را می‌خورند؛ و تلخ نباش، که طردت می‌کنند .
به این صورت نیز روایت شده است: «شیرین نباش، که بلعیده می‌شوى و تلخ نباش، که پرتاب می‌گردى».

متن حدیث:

الاختصاص عن الأوزاعیّ ـ فیما قالَ لُقمانُ علیه السلام لاِبنِهِ ـ: یا بُنَیَّ ، لا تُکالِبِ النّاسَ فَیَمقُتوکَ ، ولا تَکُن مَهیناً فَیُذِلّوکَ ، ولا تَکُن حُلواً فَیَأکُلوکَ ، ولا تَکُن مُرّاً فَیَلفِظوکَ ، ویُروى : ولا تَکُن حُلواً فَتُبلَعَ ، ولا مُرّا فَتُرمى .

رسول گرامی اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند: به هر کس، راستگویى در گفتار، انصاف در رفتار، نیکى به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخیر می‌افتد، روزیش زیاد می‌گردد، از عقلش بهره‌مند می‌شود و هنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقین می‌گردد.

متن حدیث:

مَن اُلهِمَ الصِّدقَ فى کَلامِهِ وَ النصافَ مِن نَفسِهِ وَ بِرَّ والِدَیهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنسِى‏ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَیهِ فى رِزقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقتَ مُساءَلَتِهِ ؛