پیامبر اعظم صلى الله علیه وآله فرمودند: اگر مى‏‌توانید هر روز را نوروز کنید؛ یعنى در راه خدا به یکدیگر هدیه بدهید و با یکدیگر پیوند داشته باشید.

متن حدیث:

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: فَنَیرِزُوا إن قَدَرتُم کُلَّ یَومٍ یَعنی تَهادَوا و تَواصَلُوا فِی اللَّهِ؛



                                            

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

عید نوروز سرآغاز طراوت طبیعت و جوان شدن جهان و تازه شدن فضای زندگی طبیعی انسان است. نوروز جشن بالندگی طبیعت، جشن آغازی دوباره و جشن ایرانیان کهن است. مورخان نوروز را جشن همگانی در فرهنگ ایران و بین النهرین و آیین نوروزی را یک سنت کهن می دانند که بنابه احتمال زیاد این جشن از هزاره سوم پیش از میلاد یعنی پنج هزار سال پیش در ایران رایج بوده است. البته باید گفت نوروز تنها یک جشن نیست زیرا اگر چنین می بود بسیار پیش از این در طوفان حوادث روزگار ناپدید می شد و امروز تنها نامی از آن باقی می ماند.

  نوروز از اساطیر ایرانی ریشه گرفته و از نخستین بافت های فرهنگی مردم است که از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده است. مردم معتقدند که نوروز از آن دست آیین هایی است که با فرهنگ ایرانی زاده شده و تا امروز در تاروپود زندگی مردم به حیات خود ادامه داده است و در این میان هیچگاه پیوند خود را با مردم از دست نداده است.

   ظهور اسلام و برخورد مسالمت آمیز آن با سایر ادیان و آیین ها از جمله اعتقادات مذهبی و ملی ایرانیان موجب شد که مراسم و آداب مربوط به نوروز از جامعه اسلامی رخت برنبندد. با مسلمان شدن ایرانیان، نوروز اندک اندک با اعتقادات اسلامی آمیخته شد.

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

در روایات اسلامی نوروز روزی است که جبرئیل بر حضرت محمد (ص) نازل شد، روز غدیر خم است و روز ظهور حضرت صاحب‌الزمان (عج) خواهد بود.

نوروز در روایات
بنا به روایتى امام صادق(ع) فرمود: نوروز روزى است که خداوند از بندگانش پیمان هایى گرفت که تنها خداى یکتا را بپرستند و براى او همتا قرار ندهند وبه رسولان و حجت هاى خدا و امامان(ع) ایمان بیاورند و روزى است که کشتى نوح(ع) بر کوه جودى نشست.نوروز همان روزى است که ابراهیم خلیل(ع) بت هاى قومش را که در آن روز براى شرکت در مراسم جشن از شهر خارج شده بودند، شکست.
بنابرهمان روایت امام صادق(ع) ،حادثه شگفت زنده شدن هزاران نفر از بنى اسرائیل به فرمان خدا که پیش از اسلام روی داد ، در نوروز رخ داده است‌(در آیه 243 بقره به این حادثه اشاره شده است).
در این حادثه بسیاری بر اثر رواج بیماری طاعون دریکى از شهرهاى شام مردند. این بیمارى در حقیقت مجازاتى از طرف خداوند براى آنها بود زیرا رهبر الهى شان آنها را به جهاد با دشمن فرا خوانده بود اما آنها سرپیچى کرده بودند. در این میان هزاران نفر (طبق برخی روایات, ده هزار یا هفتاد هزار ویا هشتاد هزار نفر) به بهانه گریز ازطاعون از شهر خارج شدند و پس از فرار در خود احساس قدرت و استقلال نمودند و با نادیده گرفتن اراده الهى و چشم دوختن به عوامل طبیعى دچارغرورشدند وخداوند نیز آنها را درهمان بیابان و با همان بیمارى نابود ساخت. با گذشت

ادامه مطلب...