*مناجات با خدا

  *بردباری با بندگان 

   با آنان که تو را عصیان کنند، با بردبارى رویاروى شوى و آنان را که آهنگ ستم بر خود کنند، مهلت دهى. آرى اى پروردگار من، مهلتشان دهى و با آنان مدارا کنى، باشد که به سوى تو باز گردند، و چاره کارشان به توبه سپارى، تا آن که باید هلاک شود به خلاف رضاى تو در مهلکه نیفتد و آن که از نعمت تو مست غرور شده و طریق شقاوت در پیش گرفته بدبخت نگردد، مگر آنگه که دیگرعذر نماند و حجت بر او تمام شود. 

همه این‏ها از روى کرم و عفو توست اى خداى بخشنده و سودى است که از عطوفت تو حاصل گردد، اى خداى بردبار. 

اى خداوند، تویى که در عفو به روى بندگانت گشوده‏اى و آن را توبه نامیده‏اى. 

   و براى رسیدن به این در، آیاتى را که بر پیامبرت وحى کرده‏اى راهنما ساخته‏اى، تا کسى آن در را گم نکند، که تو اى خداوندى که نام تو بزرگ و متعالى است ، خود گفته‏اى: 

  «به درگاه خدا توبه کنید، توبه‏اى از روى اخلاص باشد که پرودگارتان، گناهانتان را محو کند و شما را به بهشتهایى داخل کند که در آن نهرها جارى است. 

در آن روز، خدا پیامبر و کسانى را که به او ایمان آورده‏اند فرو نگذارد، و نورشان پیشاپیش و در سمت راستشان در حرکت باشد. مى‏گویند: 

   اى پروردگار ما، نور ما را براى ما به کمال رسان و ما را بیامرز، که تو بر هر کارى توانایى. » 

پس کسى که از دخول به چنین سرایى - سراى توبه - پس از گشودن در و بر گماشتن راهنما غفلت ورزد، چه عذر تواند آورد؟ 

  *سود در معامله با خدا 

اى خداى من، تو کسى هستى که در معامله با بندگان خود، همواره به سود آنان در بها مى‏افزایى‏

 و مى‏خواهى که در معامله با تو سود برند و به افزون دهى و نزول بر آستان تو کامیاب شوند، که تو خود گفته‏اى - بزرگ و متعالى است نام تو و بلند است مرتبت تو - 

 «هر کس کار نیکى انجام دهد، ده برابر به او پاداش داده شود و هر که کار بدى انجام دهد، تنها همانند آن کیفر بیند. »

و نیز تو خود گفته‏اى: «مثل آنان که مال خود را در راه خدا انفاق مى‏کنند مثل دانه‏اى است که هفت خوشه بر آورد، و در هر خوشه‏اى صد دانه باشد، خدا پاداش هر که را که بخواهد، چند برابر مى‏کند. »

و نیز تو خود گفته‏اى: «کیست که به خدا قرض الحسنه دهد، تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید؟ »

و نظایر این آیات که در قرآن در باب مضاعف شدن حسنات نازل کرده‏اى.

بار خدایا، تویى که به وسیله وحیى که از عالم غیب فرستادى و به ترغیب خویش، آدمیان را به چیزهایى راه نمودى که اگر پنهان مى‏داشتى، از دیدگانشان پنهان مى‏بود.

گوششان از شنیدن آواز آن ناتوان و اندیشه‏هایشان از تصور آن عاجز مى‏آمد، که تو خود گفته‏اى: «مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم. مرا سپاس گویید و ناسپاسى من مکنید. »

و نیز گفته‏اى: «اگر مرا سپاس گویید، بر نعمت شما مى‏افزایم و اگر کفران کنید بدانید که عذاب من سخت است. »

و گفته‏اى: «بخوانید مرا، تا شما را پاسخ گویم. آنهایى که از پرستش من سرکشى مى‏کنند زودا که در عین خوارى به جهنم در آیند. »

بار خدایا، دعاى بندگان را به درگاه خود، عبادت خوانده‏اى و ترک آن را خودپسندى و سرکشى، و کسانى را که از آن سر بر تابند وعده جهنم و خوارى آن داده‏اى.

از این روست که تو را به نعمت و بخششت یاد کردند و به فضل و احسانت سپاس گفتند و هم به فرمان تو، تو را به دعا خواندند، و در راه تو صدقه دادند تا به ثوابشان بیفزایى، و در آن بود رهاییشان از خشم تو و کامیابیشان به خشنودى تو.

بار خدایا، اگر یکى از آفریدگان تو، آفریده دیگر را چنان راهنمایى کرده بود که تو بندگانت را راهنمایى کرده‏اى، او را به صفت انعام و احسان متصف مى‏ساختند و به هر زبان مى‏ستودندش.

پس حمد و سپاس تو را، تا هر زمان که سپاست توان گفت و تا آنگاه که بر حمد تو لفظى باقى است و معنایى که در این طریق بهره‏اى از آن توان یافت.

اى خداوندى که احسان و فضل خویش به بندگانت عطا کرده‏اى و آنان را در بخشش و عطا غرقه ساخته‏اى. آثار نعمت تو بر ما چه آشکار است و احسان تو در حق ما چه بسیار. و چه بسیار ما را به بر و نیکى خویش مخصوص گردانیده‏اى.

 ما را به دین برگزیده خود، آیین پسندیده خود، شریعت سهل و آسان خود هدایت کردى و دیدگانمان را بینا ساختى که به تو تقرب جوییم و به مقام کرامت تو واصل آییم.

*رمضان، وظیفه برگزیده

بار خدایا، یکى از این برگزیده‏ترین وظایف و خاص‏ترین واجبات، ماه رمضان را قراردادى. ماهى که آن را از میان دیگر ماهها ویژگى دیگرى بخشیده‏اى‏

بر همه اوقات سال برترى‏اش نهاده‏اى، زیرا که در آن قرآن و نور نازل کرده‏اى و بر تکالیف مؤمنان چند برابر افزوده‏اى‏

 و روزه را در آن واجب داشته‏اى و مردمان را به بر پاى خاستن براى عبادت خود ترغیب کرده‏اى و شب قدر را که از هزار ماه بهتر است تجلیل فرموده‏اى.

*فضیلت بر سایر امت‌ها با ماه رمضان

و چون رمضان را به ما عطا کردى، ما را بر دیگر امتها فضیلت نهادى و از میان پیروان دیگر کیشها برگزیدى. پس ما به فرمان تو روزش را روزه داشتیم و شبش را به نماز برخاستیم،

 و با روزه داشتن و نماز خواندن در این ماه به رحمتى که ما را ارزانى داشته بودى روى نهادیم و آن را وسیله نیل به ثواب تو قرار دادیم.

تویى که هر چه از تو خواهند داری و آنچه از فضل و احسان تو طلبند می توانی بدهی و به خواستاران مقام قرب خود نزدیک هستى.

اى خداوند، ماه رمضان در میان ما بس ستوده زیست و ما را مصاحب و یارى نیکو بود.

و گرانبهاترین سودهاى مردم جهان را به ما ارزانى داشت. اما چون زمانش به سر رسید و مدتش و شمار روزهایش پایان گرفت، آهنگ رحیل کرد.