امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام به هنگام تلاوت آیه 6 سوره انفطار (ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است) فرمود:
پس سستى دل را با استقامت درمان کن، و خواب زدگى چشمانت را با بیدارى از میان بردار، و اطاعت خدا را بپذیر، و با یاد خدا انس گیر، و یاد آر که تو از خدا روى گردانى و در همان لحظه او روى به تو دارد، و تو را به عفو خویش مى‏‌خواند، و با کرم خویش مى‏‌پوشاند در حالى که تو از خدا بریده به غیر او توجّه دارى پس چه نیرومند و بزرگوار است خدا و چه ناتوان و بى مقدارى تو، که بر عصیان او جرأت دارى، در حالى که تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در سایه رحمت او آرمیده‌‏اى، نه بخشش خود را از تو گرفته،و نه پرده اسرار تو را دریده است.

متن حدیث:

قاله عند تلاوته: " یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم" : ...فتداو منْ داء الْفتْرة فی قلْبک بعزیمةٍ، ومنْ کرىالْغفْلة فی ناظرک بیقظةٍ، وکُنْ لله مُطیعاً، وبذکْره آنساً، وتمثّلْفی حال تولّیکعنْهُ إقْبالهُ علیْک، یدْعُوک إلى عفْوه، ویتغمّدُکبفضْله، وأنْت مُتولٍّ عنْهُ إلى غیْره.
فتعالى منْ قویٍّ ما أکْرمهُ! وتواضعْت منْ ضعیفٍ ما أجْرأک على معْصیته! وأنْت فی کنف ستْره مُقیمٌ، وفی سعة فضْله متقلّبٌ، فلمْ یمْنعْک فضْلهُ، ولمْ یهْتکْ عنْک ستْرهُ...