الکافى به نقل از محمّد بن اُذَینه: مردى نزد امام جعفر صادق علیه‏‌السلام از سُرفه اظهار ناراحتى کرد، در حالى که من نیز حضور داشتم.
امام به او فرمود : «در کفِ دست خود، قدرى کاشم (نوعى زیره کوهى) و به همان اندازه، شکر بریز و براى یک یا دو روز، این سَفوف را بخور.
پس از این ماجرا ، آن مرد را دیدم. گفت: تنها یک بار این کار را انجام دادم که آن حالت، از میان رفت.


متن حدیث:

الکافی عن محمد بن اُذینة : شَکا رَجُلٌ إلى أبی عَبدِ اللّه‏ِ علیه‏السلام السُّعالَ - وأنَا حاضِرٌ - ، فَقالَ لَهُ : خُذ فی راحَتِک شَیئاً مِن کاشِمٍ ومِثلَهُ من سُکَّرٍ ، فَاستَفَّهُ یَوماً أو یَومَینِ .
قالَ ابنُ اُذَینَةَ : فَلَقیتُ الرَّجُلَ بَعدَ ذلِکَ .
فَقالَ : ما فَعَلتُهُ إلاّ مَرَّةً واحِدَةً حَتّى ذَهَبَ.

*هر دارویى را که به صورت غیر معجون استفاده شود ، سَفوف گویند.