هارون مکفوف یکی از یاران امام جعفر صادق علیه السلام می‌گوید: به محضر آن حضرت شرفیاب شدم، فرمودند: برایم مرثیه بخوان، برایش خواندم، فرمود: "لا، کما تنشدون و کما ترثیه عند قبره" این گونه نمی‌خواهم، آن گونه که در کنار قبر آن حضرت علیه‌السلام روضه و مرثیه می‌خوانید، بخوان.
و من خواندم:
امرر علی جدث الحسین*** و قل لاعظمه الزکیه...
"از کنار قبر حسین علیه السلام گذر کن و به آن استخوان های پاک بگو..."
دیدم آن حضرت به گریه افتاد، سکوت کردم، ولی فرمود: ادامه بده
ادامه دادم، فرمود: "باز هم بخوان" خواندم تا به این بیت رسیدم:
یا مریم قومی واندبی مولاک*** و علی الحسین فاسعدی ببکاک
"ای مریم! برخیز و بر مولای خود ندبه کن و با گریه ات بر حسین علیه السلام رستگاری طلب کن"
دیدم امام صادق علیه السلام گریه کرد و بانوان، شیون سر دادند.
وقتی امام آرام شدند فرمودند:
"یا ابا هارون من انشد فی الحسین فابکی عشرة فله الجنة"
ای ابوهارون! هر کس بر حسین علیه السلام مرثیه بخواند و ده نفر را بگریاند، پاداش او بهشت است.